Serce czy rozum?

Życie to ciągłe podejmowanie decyzji. Jedne są mniej ważne, inne bardziej. Czasem musimy zdecydować, co zjemy na obiad, ale bywa też tak, że nasz kolejny wybór znacznie wpłynie na nasze życie.

Kogo słuchać? Serca czy rozumu? 

Gdy skończyłam pięć lat, stwierdziłam, że zostanę archeologiem. Już od dziecka lubiłam historię. Zbierałam różnego rodzaju czasopisma, marzył mi się wyjazd do Egiptu, obejrzenie piramid i grobowców faraonów, podróże po całym świecie i poszukiwanie szczątków dinozaurów. W ciągu kolejnych lat kilka razy zdarzyło się, że pomyślałam, by być aktorką, tancerką, naukowcem… Zawsze jednak pamiętałam o moim zamiłowaniu do historii i gdzieś w głębi duszy chciałam być tym archeologiem.

W końcu nadszedł czas, aby wybrać liceum. Bez wahania zdecydowałam się na klasy z rozszerzoną historią. Wtedy właśnie zaczęłam się zastanawiać, czy to dobra decyzja. Przecież mówi się, że po humanie nie ma pracy. Nie chcę wylądować w Macu za najniższą krajową. Trzeba myśleć o przyszłości, wybrać rozsądnie… Dlatego poszłam na bio-chem. Postanowiłam zostać lekarzem. Do tej pory żałuję tej decyzji. Tego, że posłuchałam rozumu i uczę się czegoś, co nie przychodzi mi z łatwością. A tak lubiłam historię…

Iść za głosem rozsądku czy serca? Nie łatwo na to odpowiedzieć. Trzeba wszystko wyśrodkować, aby być po prostu szczęśliwym.